KRĄG PRZYJACIÓŁ
Osoby świeckie bliskie Wspólnocie od dawna wyrażały chęć życia naszą duchowością. Pojawił się pomysł utworzenia Kręgu Przyjaciół.
Zadziwiające jest to, że choć większość bliskich nam osób mieszka w Polsce, to początek tego dzieła ma miejsce w Szwecji. Inicjatorką jest Gunnel Enby z Getebogra. Za morzem w czerwcu 2004 roku zaczęło się spotykać jedenastu członków i kilku sympatyków Kręgu. Tam też opracowane zostały zasady życia, które przyjmują członkowie. Ciekawostką jest to, że oryginał powstał w języku szwedzkim!
Ci, którym bliska jest nasza duchowość, a mieszkają w Polsce z radością przyjęli wiadomość o zainicjowaniu Kręgu Przyjaciół. Dnia 8 grudnia 2004 r. w Lipiu, podczas święta patronalnego Wspólnoty, dziewiętnastoosobowa grupa powiększyła grono Przyjaciół. Przyjęli Oni niżej umieszczone zasady życia.
- Wspólnota duchowa
Mamy udział w duchowości sióstr:
* Jesteśmy ukochanymi dziećmi Boga, ufamy Bogu, naszemu Ojcu, liczymy na Niego tak, jak to czynił Jezus i wszystko składamy w Jego ręce.
* Wiemy, że wszystko jest łaską, dlatego przyjmujemy wszystko z wdzięcznością.
* Za wszystko dziękujemy Bogu. Eucharystia – dziękczynienie, jest dla nas źródłem i szczytem naszego życia.
* Dążymy do jedności i wspólnoty ze wszystkimi dziećmi Bożymi „Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących” (Dz 4,32).
* Nasze relacje nacechowane są otwartością.
- Wspólnota modlitwy
Modlitwa jest dla nas jak oddech. W modlitwie pozwalamy prowadzić się Duchowi Świętemu.
Wierzymy w moc modlitwy – ma ona moc przemienić nas i uczynić nas coraz bardziej podobnymi do Jezusa; ma też moc przemienić świat.
Siostry modlą się za nas, a my modlimy się za siostry i za siebie nawzajem. Razem modlimy się za Kościół i za wszystkich będących w potrzebie.
- Wzajemna miłość
Nasza miłość wyraża się w czynach:
* w ciągłym dążeniu do podtrzymywania żywych relacji między nami (poprzez odwiedziny, wymianę listów i na wszelkie inne sposoby),
* w pragnieniu dzielenia się naszymi zmartwieniami i radościami, naszymi darami, umiejętnościami, czasem…,
* w pragnieniu niesienia pomocy, gdy potrzeba, na miarę naszych możliwości.
Codziennie wieczorem jednoczymy się w modlitwie z siostrami odmawiając pieśń Maryi – Magnificat.
